Pernah ku melihat, tulang kering dipatahkan,
dubia dipenuhi suara teriakan seperti tiada lagi pengharapan,
kadang ku terfikir, mengapa langit selalu kelabu dan
air mata membasahi bumi, apakah sudah tiada yang peduli?
tiba-tiba Engkau datang, mengatakan bahawa Kau peduli,
sehingga seluruh tubuhMu Kau serahkan,
tuk memberi cahaya kepada dunia...
dan bila Kau katakan, Kau sentiasa bersamaku,
mengasihi dan menjaga keperluanku, lalu ku bawa hatiku
bersujud di hadapan Takhta..
No comments:
Post a Comment